آه دل مظلوم
قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«اتقوا دعوة المظلوم فانه يسل الله حقه»
بپرهيزيد از دعا و آه مظلوم ، به درستى كه طرفدار حق او خداوند است .
حذر كن از دعا و آه مظلوم ****كه باشد حامى او حى قيوم
اگر آهش برون از سينه تازد ****بكوه آهن او روزن بسازد
اگه یه مجنون داره لیلا
عالم مجنون لیلا ماست
تک آیه سوره دلها
اللهم الرزقنا کربلا
مکن مخفی به سینه آه، مادر
مرا کن از غمت آگاه ،مادر
مشو راضی پس از تو زنده باشم
گل خود را ببر همراه ،مادر
یا فاطمه جان
یاریمان کن در انتظار روزی که فرزندت بیاید
و انتقام صورت نیلی ات را بگیرد، ثابت قدم بمانیم . . .
هر روز به حضرت زهرا(س) توسل کنیم ناامید نمیشویم. روی کفن شهدایی که تفحص میشوند نام آن بزرگواری را که در آن روز توسل کردهایم مینویسیم.
داخل معراج شرهانی که میشوی میبینی روی کفن اکثر شهداء نوشته شده: «السلامعلیک یافاطمهالزهرا(س)»
یا فاطمه ما در دوجهان یار تو هستیم
وفادار توهستیم بر ما نظری کن ز عنایت جانم به فدایت
مصیبت و رنج تو، درد دیروز و امروز نیست مادر،
داغ دل رنجیده تو سوز من و ما نیست.
درد همه عالم است.
عالمی که هر بار در سوگ تو به عزا می نشیند.
و اکنون از پس سالها ندای غربت مولایمان را،
در عزای یگانه یاور خویش می شنویم.
در زمان حضرت موسى علیهالسلام مردى عابد و زاهد و متقى و دانشمند از خصصین آنحضرت بود و به او زاهد «ذرخا» مىگفتند. او صفات و فضائل حضرت محمد مصطفى صلى اللَّه علیه و آله را از او مىشنید، و در دعا و اورادش آنحضرت را یاد مىکرد.
بسمه تعالی
یاصاحب الزمان آجرک الله بمصیبت امّک الفاطمة الزهراء (س)
مراسم سوگواری حضرت فاطمه زهرا(س) در محضر رهبر معظم انقلاب
امیر المومنین علیه السلام :
” بَلى كانَتْ فى اَيْدينا فَدَكٌ مِنْ كُلِّ ما اَظَلَّتْهُ السَّماءُ، فَشَحَّتْ عَلَيْها نُفُوسُ قَوْم، وَ سَخَتْ عَنْها نُفُوسُ قَوْم آخَرينَ; وَ نِعْمَ الْحَكَمُ اللّهُ. “
” آری زیر این آسمان تنها فدک در دست ما بود که هوای نفس گروهی بر آن بخل ورزید و به یغمایش برد و گروه دیگری با سخاوت به خرج داد و از آن کریمانه گذشت و برترین داور خداست. “
نهج البلاغه نامه ۴۵
به گریه ام نخندید گریه من، ذوالفقار من است.
به گریهام نخندید، خوابآلوده مردم مدینه! گریه من، ذوالفقار من است. دختر رسول خدا صلیاللهعلیهوآله را با گریه چه نسبتی است؟ مرا با گریه نسبتی نیست؛ اگر گوشتان را سر شنیدن ندای حق باشد، مگر جز گریه، راه چارهای هست برای بیدار کردن شما؟! گریهام، ذوالفقار من است؛ پس بهراسید از گریه فاطمه تا دامن خوابتان را نگیرد و از نادانی بیدارتان نکند!
ای هستی عشق،ای وجودم مادر
ای یاس بهشتی ِ کبودم مادر
ازشدت گریه پلکهایم زخم است
افسوس که در کوچه نبودم مادر!
تو را به زمزمه و اشک های مادرتان
بیا ظهور تو آقا شفای مادرتان
صدای آمدنت بین کوچه ها پیچید
ببین به لرزه فتاده صدای مادرتان
قنوت امشب زهرا تو را بهانه کند
و یاس میچکد از ربنای مادرتان
سخت مشغول عبادت و بندگی بود. روزها روزه می گرفت و شب ها را به مناجات می گذراند. از عبادت و خلوت سیر نمی شد. چهل روزی می شد که به خانه خدیجه نرفته بود و در خانه فاطمه بنت اسد مادر علی اعتکاف کرده بود. به خدیجه گفته بود به فرمان خداوند از او کناره گیری کرده. این چهل روز بر خدیجه و محمد چهل سال می نمود تا این که پیک خداوندگار از عرش اعلی پا به عالم خاک نهاد و نزد محمد آمد. محمد دگر جبرئیل را به خوبی می شناخت. جبرئیل گفت: حضرت حق سلام می رسانند و می فرمایند: «ای محمد خود را برای تحفه ما آماده کن.» وقتی رسول خدا پرسید: «چه تحفه ای؟» جبرئیل هم نمی دانست…
نخستین ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی؛ ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان. ای ام ابیها! ای مهربان ترین مادر، حبیبه ی حق و شفیعه ی حشر! پدر و مادرم فدای پینه ی دست هایت باد. تو محور آسیای ایثاری و اولین علت خلقت. ای مادر رسالت و همتای ولایت!…
القاب
فاطمه دارای القاب بی شماری است؛ زهرا، صدیقه، طاهره، راضیه، مرضیه، معصومه، بتول، کوثر، حوراء انسیه، محدثه، حانیه، عذرا، مبارکه و لقب های دیگر. در این میان لقب زهرا از شهرت بیشتری برخوردار است و گاه با نام او همراه می آید، فاطمه الزهراء…
